Türkiye’yi yasa boğan, 301 işçinin hayatını kaybettiği Soma faciasının ardından geçen iki yıl, madenci aileleri için acı, adalet arayışı ve yokluklarla geçti. Sorumluların yargılandığı davanın hala bir nihayete varmadığı Soma’da aileler, çoktan unutulup yalnız bırakıldıklarını, devletin de kendilerine sahip çıkmadığını anlattı.

‘Giden gittiğiyle kaldı be kuzum…’

Fotoğraflar: Reuters

Hürriyet’ten Banu Şen’in haberine göre, faciada 11 ferdini yitiren, 23 çocuğun babasız kaldığı Elmadere köyünde yaşayan Senem Yıldırım, yitirdiği iki oğlunun Sami ve İlkay’ın ardından, bir de gelinini yitirmenin acısını yaşıyor. İki torununun annesi, gelini Aslı’yı da eşinin maaşını çekmeye gittiği Kınık’tan dönerken trafik kazasında yitirdi.

Senem Yıldırım, geçen iki yılını şöyle anlattı: “İki yıl önce şu ağacın altında her günkü gibi oğullarımın dönmesini beklerken ölüm haberini aldım. O günden sonra hayatım karardı. Torunlarım sürekli babasını, annesini soruyor. Geride kalan tek oğlum mecburen madende çalışıyor.”

Yıldırım, Soma’nın çabuk unutularak yalnız bırakılmalarına isyan ediyor: “Herkes çabuk unuttu. Buradan ta Akhisar’a saatlerce mahkemelere gidiyoruz. Mahkeme salonunda çok yalnızız. En azından cezalarını çeksinler de yok. Aksine tahliye ettiler. Giden gittiğiyle kaldı be kuzum…”

‘Çocuklar için milletvekili olacağım’

Babası Erdoğan Köse’yi yitiren lise öğrencisi Berkan Köse, kendi yaşadıklarını başka çocukların da yaşamaması için milletvekili olmak istiyor.

Babasını kaybettiği faciadan sonra TED’in verdiği bursla, Karabük’te yatılı okuyan Köse, hukuk eğitimi almak istiyor.

Facianın ardından geçen iki yılınıysa şöyle anlatıyor Köse:“Unutulduğumuzu düşünüyorum, mahkeme de istediğimiz gibi gitmiyor. Bu ülkede insanların ölmediği, kırmızı tabutlara sarılan çocukların olmadığı, çocuğuna ekmek götürmek için 900 metre yerin altında ölüme bile bile mahkûm olan insanların olmadığı bir ülke için milletvekili olacağım.”

‘Bizim çocuklarımıza bunu yaşatanlar sağ olsun’

Eşi Mustafa’yı faciada kaybeden Nursel Kocabaş da unutulduklarını düşünenlerden.

Oğlu Buğra’yla hayat mücadelesi veren Kocabaş bugüne kadar tek bir duruşmayı kaçırmadığı davada yalnız bırakıldıkları için öfke duyuyor: “Davalara kimse gelmiyor. İki gündür sosyal medyada paylaşımlar başladı. İki yıldır aklınızda yoktu, 13 mayıs geldi herkes duygusal şeyler yazıyor. Buna kızıyorum. 301 kişi gitti. Tek istediğim olanlar 13 Mayıs’larda hatırlanmasın. Gerçek suçlular yargılanmıyor. Hâlâ facianın nedenini bile bulamadılar. İki yıl oldu suçlu yok meydanda. Bizim çocuklarımıza bunu yaşatanlar sağ olsun, başka ne diyebilirim ki?”

‘Devlet ne ölenlere sahip çıktı ne kalanlara’

Faciada hayatını kaybeden 301 işçiden biri olan Hayrullah Baygül, üç yaşındaki beyin felci hastası oğlu Enes’in tedavi masraflarını karşılayabilmek için Eynez Ocağı’na girmişti.

Baygül’ün ölümünün ardından ailesi yalnız başına bırakıldı, devlet Enes’in masraflarını karşılamayınca, durumu CHP Manisa milletvekili Sakine Öz, Meclis gündemine taşıdı. Verilen iki soru önergesine yanıt bile gelmedi.

Enes, faciadan bir yıl sonra 4 Mayıs 2015 sabahı hayatını kaybetti.

Hem eşini hem çocuğunu yitiren ve şimdi bir ilkokulda hizmetli olarak çalışan Zemine Baygül, “Eşimin ardından oğlumu da kaybettikten sonra toparlasan ne olur toparlamasan ne olur. Devlet ne ölenlere sahip çıktı ne kalanlara. Ölenlerin davası ortada. Sağladıkları iş de ortada” sözleriyle sitem etti.

DİKEN