Kırık camların arasından sızan ışık yol gösterdi bana…

Kendimi her şeye sahip sanırken, aslında hiçbir şeyin sahibi olmadığımı anladım…

Terk ettim dünden kalan ne varsa….

Tüm değerli eşyalarımı, evimi, arabamı satıp bağışladım ihtiyacı olanlara…

Sığındım bakırcılar çarşısına, yeniden başladım insanca yaşamaya…

Önce içtiğim çayın tadı geri geldi, sonra aldığım nefesin değerini anladım…

Çıkarsız dostluklar kurdum…

Bir dilim ekmeği paylaşmayı öğrendim…

Para ile satın alınamayacak bir çok şey biriktirdim yeni hayatımda…

Yeniden sevmeyi öğrendim mesela…

Yeniden gülmeyi ağız dolusu…

Yeniden ağlamayı hıçkıra hıçkıra…

Anladım ki insan sadece biriktirdiği sevgi kadar büyükmüş…

Güven Baykan

telgrafhane.org